خیل توسن های سرکشِ واژگان
وحشی و بی پروا
در پس دیوارهای خیال
افسارگسیخته
می تازند
کمند اندازانِ رشته های آبی
در کمین
مترصد فرصتند
می ربایند
می ربایند و پایکوبان
در مدح رقاصه های واژه
چکامه می سرایند